Na anderhalve week door het prachtige Dominica (let op: dit is NIET de Dominicaanse republiek) te hebben gezworven zijn we weer terug. We hebben ontzettend veel gedaan, dus hier even een korte terugblik van onze heerlijke vakantie.

De vlucht van St. Maarten naar Dominica ging in grote luxe, voor vertrek werden de namen van de passagiers nog even omgelezen alsof we op schoolreisje ging, je moest je even present melden. Het is namelijk gewoonte om te vertrekken als iedereen er is, je vertrekt soms een kwartier tot 30 minuten vroeger dan gepland!

WinAir kent geen stoel reservering en het vliegtuig was halfvol. Met het lied ‘waar is hier de nooduitgang?’ in ons achterhoofd op zoek naar een ruime plek. Het werd een vierzits waarbij we met gestrekte benen niet bij de stoel voor ons kon, chilly bon Billy! De vlucht van een uur was erg mooi en we vlogen onder andere langs ons ‘eigen’ eilandje.

Bij aankomst hebben we in een achterkamertje een rijbewijs gekocht en konden we er met een gehuurde auto vandoor. Linksrijdend welteverstaan… In de bochtige wegen daar met grote geulen langs de weg was dat soms nog wat spannend, maar het ging allemaal goed.

De volgende dag sightsee-end doorgereden naar de volgende logeerplek. Wat een fantastisch eiland, na elke bocht gingen we weer: ‘oeehh’, ‘ahhhh’, ‘wauw’, ‘wacht even, even foto maken’ enz…

Verder nog ergens een cricketwedstrijd kort bekeken, dat is een enorm grote sport hier. De bal moest zo nu en dan uit de zee worden gevist, want er werd flink hard geslagen. De toeschouwers waren erg gepassioneerd, en laten flink van zich horen, wij (als cricketleken) hadden soms geen idee wat er gebeurde, maar de kritieken van de zijkant waren niet te misstaan.

Uiteindelijk zijn we bij onze cottage aangekomen, dit was een houten huisje naast een rotsige kleine rivier waar je heerlijk in kon badderen. Het was back to the basic, maar dan zo mooi verpakt dat je daar absoluut geen ongemak van had. Stroom was er alleen ’s avonds vanaf uurtje of 18:00 totdat de eigenaren naar bed gingen. Dan was er alleen nog het geluid van krekels, stromend water en andere niet-definieerbare tropische geluiden… We slept like a baby!

Verder hebben we vanaf daar de Indian River bevaren. Dit is een soort mangrove, maar dan toch weer niet. In een roeiboot met een rasta die zichzelf Guinness laat noemen zwalkte we over de rivier om alle dieren en planten van zo dichtbij mogelijk te kunnen zien. Erg gaaf! Er was in een zijstroompje ook een scene van the Pirates of the Caribbean opgenomen, dus even een foto momentje en weer verder!

De dag erna hebben we een eerste flinke wandeling gemaakt en het aller noordelijkste stukje van Dominica beklommen. De paden zijn hier niet echt goed aangegeven, dus als je dan na 1,5 uur klimmen en dalen een bord met ‘you are here’ tegenkomt en dat dat dan ook nog op de route ligt (weliswaar op minder van de helft van de route), dan ben je toch blij! Na 7 uur wandelen waren we heen en weer en wel toe aan een grote hamburger en een koude rivier waar we even lekker in hebben gerelaxed.

Na 3 dagen noord Dominica was het tijd om door te trekken naar het zuiden. Onderweg zat er een rumdestilleerderij op de route, dus tijd voor een stop. We werden daar rondgeleid door een werknemer, die gezien zijn gele ogen, net even te veel had voorgeproefd van de eigen verkoop. Maar interessant om te zien hoe de productie loopt en natuurlijk aan het eind even proeven.

Een 4-tal Duitse jongens waren ook al rondgeleid en aan het proeven begonnen, en nog eens alles proeven, en nog eens, en nog eens, en ja… nog eens… om 11.00 uur in de ochtend… Goed, wij hadden geproefd wat we hebben wilde en terwijl wij al lang en breed hadden afgerekend werd er door de “heren” nog maar eens de bekertjes vol geschonken. We reden door en zijn uiteindelijk bij het zuiderlijkste puntje van het eiland beland. Daar door een vriendelijke Dominicaan lekker afgezet (special price): we kregen een papaja in de schoot geworpen en een kokosnoot werd met een machete opengehakt en onder toeziend oog van deze vriendelijke man hebben we hem nog leeggedronken ook.

De rest van de middag hebben we op en om de camping besteed. Vlak bij de camping zaten zwavelbaden wat, ondanks de lucht, wel lekker ontspannen is!

De enige volledige dag op de camping zijn we de hele dag op pad geweest op zoek naar de Victoria Falls. Hemelsbreed niet zo ver weg, helaas door de ligging en de infrastructuur een behoorlijke rit. Eenmaal gevonden stonden 2 sjofele gasten van een jaar of 20 ruim voor het parkeerplaats ons op te wachten. Of we de waterval wilden gaan bekijken, ja dat wilde we wel. Dat zij de gidsen waren en dat ze mee reden naar de parkeerplaats, dat wilde we niet… Gewaarschuwd voor valse gidsen etc. leek het ons verstandig ergens bij een loket een ticket te kopen. Het was nog even een stukje rijden en daar stonden de twee heren al op ons te wachten, zij waren écht de gidsen en nee er was geen loket… Samen dus op pad: wij met zware bergschoenen, zij op blote voeten. Waren ze gewend.

Het was een korte maar fantastische wandeling waarbij we, na 5x dezelfde rivier door moesten en al stenen klauterend bij de waterval aankwamen. Het is een unieke ervaring om onder een klaterende waterval te kunnen zwemmen! Behoorlijk geweld van dat water dus als in een slechte shampoo-reclame je haar wassen onder de waterval zit er echt niet in.

Volgende ochtend zouden we ontbijten in het restaurant van de camping. Elsbeth ging voor ‘local’, Erik voor het veiligere ‘continental’. De eerste gang betrof vers tropisch fruit: mango, avocado en de lokale abrikoos, erg lekker. De tweede gang was een soort naar-bloemkool-ruikende rijstpap die halflauw gegeten werd en waar een flinke dosis nootmuskaat in zat… behoorlijk heftig en niet helemaal ons idee. Het veilige continental breakfast bleek toch een adertje onder het gras te bevatten. We zaten toen al redelijk vol. De derde gang was echter onder weg: 8 slices toast met ei en worst voor Erik en 8 slices toast met lokale vis en mango voor Elsbeth! Genoeg om tot het einde van de middag op te teren…

Daarna door naar volgende bestemming via de hoofdstad Roseau. Leuk om door een stad te lopen met markt en gezellige drukte.

De camping hebben we ingeruild voor een mooi huisje in het midden van het land. Voor het vertrek hadden we redelijke angst wat dit zou wezen, aangezien het werd aangeprezen als door een rasta-familie gerunde toko, de bedoeling was luxe, maar geld was op dus werd niet luxe. Tja, de angst dat een van ons beide ’s nachts wakker moest blijven om een draagmuur te zijn was hierdoor licht aangewakkerd. Dit bleek gelukkig niet nodig te zijn, het was het mooiste huisje waar we de vakantie in hadden gezeten.

Ook deze had zwavelbronnen en had hier lekkere baden van gemaakt. Naast die (warme en hete) baden loopt een koude rivier, dus geweldige combi. Een Hollandse wellness was hier niets bij. En we hebben het nodig gehad de volgende dag…

7 uur ’s ochtends zaten we toen in de auto naar het startpunt van een nieuwe wandeling. Omdat het regende hebben we nog even rustig afgewacht tot het een beetje droog werd, ondertussen zagen wij slimme mensen met regencape en paraplu’s (en gids) voorbij komen. Tegen half 9 zijn we dan toch maar gaan lopen. Het was voornamelijk veel traplopen, wat door de regen behoorlijk glibberig was. Een gids werd voor deze tocht aanbevolen, maar was niet noodzakelijk, dus wij zijn zonder gids op pad gegaan.

Het eerste stuk geen probleem, tot je na 2 uur kuitenbuitende klimmetjes hebt gemaakt bij The Valley of Desolation aan komt. Alleen de naam geeft je al kippenvel… Via grote rotsblokken en modderbergen moet je daar een spannende oversteek maken. De wereld ziet er daar ook behoorlijk onheilspellend uit: hoge steile bergen zonder begroeiing en in de vallei alleen maar stenen en stroompjes waar heet zwavelrijk water uit borrelt.

Vanaf dat punt was het nog een uur lopen tot we bij een groot kratermeer uitkwamen wat veel weg had van een enorm bubbelbad met in het midden een grote constante bruisende watermassa. Schijnt ruim over de 150 graden te zijn dus zwemmen zat er niet in…

Dan maar weer terug! Uiteindelijk waren we nat, koud, vies, moe maar voldaan weer bij de auto. Terug aangekomen eerst een grote beker rum en vervolgens lekker gebadderd om weer in het land der levenden terug te komen. We lagen om 19:30 in bed…

Volgende morgen op pad naar ons laatste onderkomen alweer: Hibicus Valley Inn. Onderweg gestopt bij het meest toeristische pad van het eiland naar Emerald Pool. Waar we in de eerdere wandelingen in 7 uur maximaal 2 bordjes tegenkwamen, stond er hier om de 10 meter wel een bordje. Veel bejaarden met hoog opgetrokken sokken in sandalen op de route dus! Het tempo van die bejaarden strookte ook niet helemaal met de onze: we waren als 2 ADHD-ers de meute links en rechts aan het inhalen!

Mooie waterval met een klein meertje, erg leuk en aardig maar je krijgt meer voldoening als je eerst 3 uur gewandeld hebt…

Aangekomen bij Hibicus Valley inn hadden we voor het eerst een bed met klamboe, de hele dag stroom, een koelkast, een eigen wc en een eigen terras met hangmat en schommelbank. Je leert wat waarderen zo op vakantie! Koude biertjes gedronken met snacks en een boekje lezen op de e-reader, uithijgen van de afgelopen week dus! ’s Avonds aan tafel met alle gasten, een gezellige bedoening met alle Dominicabelevenissen die uitgebreid besproken werden. De dag daarna was het tijd om weer te pakken… ’s middags nog wel een lokale specialite gegeten: gebakken kip met ketchup! Elk zichzelf respecterende verkooptentje verkoopt wel kip vanuit een glazen warmhoudkastje. Nog een keer hier van genieten dus en toen zat het er weer op. De volgende ochtend vroeg zijn we weer terug naar huis gevlogen. Wederom in de luxe stand natuurlijk!