Weer nieuws van ons! Het leven gaat het hier z’n gangetje en hebben we het nog steeds erg goed. Zoals altijd schijnt de zon nog volop, komt het hier af en toe met bakken uit de hemel vallen, en het waait lekker. We hebben in de afgelopen tijd de eerste tros bananen kunnen oogsten van onze bananenboom. We hebben het weekend op het terras, met een heerlijk biertje bij een ondergaande zon, mogen inluiden. We zien prachtige regenbogen en hebben machtig onweer meegemaakt waarbij het heel de avond bleef flitsen. We worden nog door muggen gestoken, maar de muggenbulten jeuken bijna niet meer. En last, but not least: We zijn inmiddels echt Statiaan of tenminste we hebben de officiële identiteit van en zijn ingeschreven burgers op St. Eustatius, om de echte Statiaanse mentaliteit te verkrijgen moeten we nog wel even oefenen, maar we doen ons best!

Het nieuwe jaar is voor ons ook goed begonnen. In de tweede week van januari zijn onze spullen aangekomen!!! Na 6 weken is het toch fijn om weer eens wat andere kleren of schoenen aan te kunnen trekken. Het was nog een heel gedoe om ze vanuit de haven mee te krijgen, eerst een formuliertje hier halen, dan daar betalen, dan nog een handtekening van de een of de ander en dan nog maar eens wat betalen en daar weer een formulier van ontvangen. Afijn, 5 uur later waren de dozen en de fietsen thuis. De chocola die we in een van de dozen mee hadden (daar was voor vertrek niet echt goed over nagedacht aangezien het 5 weken in een graadje of 40 in een container zou zitten...) bleek gelukkig nog goed te smaken! Na alles even kort bekeken te hebben begon het grote schiften van de spullen weer. Twee dagen later zijn we namelijk weer verhuisd. De eigenaar van de woning zou twee weken in haar huis vakantie vieren, dus wij zitten voor die tijd in een ander appartement met gelukkig nog steeds een mooi uitzicht op zee en zonsondergang.

Helaas heeft een van de fietsen een probleem met de trapper, schroefdraad is lam en daardoor moet Erik met 1 trapper fietsen... Aangezien er hier geen fietsenwinkels zijn hebben we bij de Dutch Plumbing, een soort kleine Praxis (die overigens ook potjes Hakgroenten verkoopt en naar het schijnt de enige winkel is die zo nu en dan Satésaus verkoopt…) een stevige epoxy-lijm gekocht en de trapper aan zijn as geplakt. Zondag zijn we daarmee naar het andere eind van het eiland gefietst, Zeelandia Beach. De heenweg ging aan het begin nog goed, maar vlak voor we daar waren bleek de lijm toch op te geven en moesten we lopend en steppend verder. Gelukkig gingen we afgelopen vrijdag naar St. Maarten, dus naast 5kg koffiebonen hebben we ook een nieuwe trapas gevonden. Nu nog zelf leren klussen…

Sint Maarten is een bijzonder eiland. Om te beginnen is het er een grote chaos vergeleken met Statia. Overal mensen, auto’s, grote ressorts, schreeuwende bil(l)boards en stranden volgebouwd met parasols en ligbedjes. Niemand groet je op straat, niemand zwaait naar je in de auto; ja we zijn Caribische provinciaaltjes geworden! Gelukkig waren we bepantserd in een 2 meter brede Jeep Wrangler en konden we zo nog iets ruimte opeisen voor onszelf (zie video).

Vrijdag gingen we langs bedrijven waarmee de apotheek zaken deed, 2 groothandels en 2 apotheken. Erg leuk om te zien en sympathieke mensen ontmoet.

We sliepen op het Franse deel in de plaats Marigot. Dit bleek een groot voordeel omdat we dan vanaf een uurtje of 12 aan de wijn konden. Lekkere wijn! Dit is op Statia niet te vinden. Overigens is het Franse deel van Sint Maarten daarmee het volmaakte Frankrijk: lekker eten, lekker weer, lekkere wijn en Engelssprekende Fransen!!! C’est incroyable!

Zaterdag met de Jeep het eiland over getrokken, de heuvels in en ressorts binnenvallend! Het was een relaxte dag met weer lekker eten en lekker drinken…